Woensdagochtend 6 mei: game drive in Moremi Game Reserve

Half zeven is wake-up time met vers warm water voor de wasbowl. Op tafel stond het ontbijt al klaar met verschillende soorten yoghurt, broodsneetjes met een mooi patroontje van het kampvuurrooster, fruit en alles wat erbij hoort. Hadden we lekker geslapen, was de vraag? Ja heerlijk!Niets gehoord dan? Ja, we-el, maar we wisten niet goed wat allemaal. De meest overheersende vogelgeluiden waren van de Francolins geweest, die slapen in de bomen en laten zich vooral in de avond en de vroege ochtend goed horen. Het gebrul bleek van leeuwen te zijn geweest en het geluid, dat me het meest aan hoestende ezels deed denken, behoorde bij de (mannetjes) impala's.

Wij moesten nog even in het ritme komen, rond half acht gingen we met de beide Gabriëls op pad. 

Een bruine slangenarend, te herkennen aan de kale poten. Bij alle andere arenden loopt het verenkleed door tot op de klauwen.



Blue-eared Starling heb ik genoteerd, maar gezien de donkere ogen van deze spreeuw denk ik zelf meer aan Burchell's Starling - maar ja, dat is ook maar boekjeswijsheid, dus ..... In ieder geval is dit een veel voorkomende soort, maar die mooie groen-blauwe metaalachtige glans geeft hen toch wel weer een bijzondere uitstraling. De boom is een Mopane.

Saddle-billed storks hadden we al eerder gezien in de delta, maar steeds van verre. Dit vrouwtje (geel oog, mannetjes hebben donkere ogen) was op vissenjacht in een kleine waterplas die we passeerden. Deze mooi gekleurde ooievaars komen hier veel voor en we zouden ze nog regelmatig tegenkomen.

Niet alleen de dieren zijn mooi. Ik houd alleen al van Afrika vanwege de vele prachtige bomen. De bomen met de breed uitwaaierende kronkelige takken zijn Raintrees. Ze hebben hun naam te danken aan de Froghoppers, schuimcicaden, die zich voeden met het blad van de boom en daarbij schuim produceren. Dat sap druipt in de ochtend van de bomen: rain trees.

Een leeuw lag slaperig langs de weg en keek toen hautain op naar de paar auto's die er inmiddels voor hem gestopt waren. Een gaap, een vluchtige ochtendwasbeurt en dan die arrogante houding......kijk mij nou! The Lion King himself en dan nog even een grijns naar zijn publiek voor hij de bosjes in wandelde. Maar wij waren verrukt natuurlijk!

Veelvuldig aanwezig: Red-billed Hornbill (Roodsnaveltok) en Red-billed Francolins (in de pocket guide wordt er gesproken van Spurfowls).

Lechwes in het veld en in de poel lagen nijlpaarden, gezellig dicht tegen elkaar aan, een vredig familietafereeltje. Terwijl ze opgepoetst werden door de ossenpikkers (Red-billed Oxpecker) gebruikte een Ralreiger de brede ruggen als stapstenen, even later voegde een Jacana zich bij het gezelschap.

Opnieuw een kudde Lechwe, verderop op een heuveltje een Coucal.

In de hippopool, waar we de vorige avond waren geweest, was nog niet veel bedrijvigheid. Hogerop viel er meer te zien. We hadden in de delta ook regelmatig visarenden gezien, maar nooit zo dichtbij als hier. Hij vloog echter weg naar de overkant van het water, waar zijn partner een lekker visje zat te verorberen in de boom.

In de bomen achter de poel zat een flinke groep gieren (White backed vultures), wat deed vermoeden dat daar ergens een prooi moest zijn. Maar wij konden daar niet komen.

Iets later zouden we in een ver water in de graslanden o.a. een paar Kraanvogels zien. Helaas te ver voor goede foto's en het zou bij deze ene waarneming blijven. Gabriël vertelde dat er tegenwoordig minder Kraanvogels in Moremi zijn dan voorheen. Oorzaak onbekend.

Een Lead Tree, ik heb hem al eerder genoemd bij onze wandeltocht in de delta. Een boom met hout dat zo hard is dat het wel 5 dagen kan branden totdat er alleen nog witte as overblijft. Deze bomen hebben water nodig en hebben een breed wortelstelsel. Voor mensen die in de wildernis moeten overleven is een Lead Tree dus een signaal dat er water in de buurt is.
De boom die we hier zagen, zal niet doodgaan aan de liaan, die erdoorheen groeit, maar deze bomen gaan wel dood aan het schurken van de olifanten die lead trees graag gebruiken om de klei van hun lijf te verwijderen nadat ze een bad hebben genomen.
De beide Gabriëls vonden een veilige, overzichtelijke plek in de schaduw van een parasolboom: tijd voor een koffiepauze en een moment van ontspanning.

Helmparelhoenders komen hier, net als de Red billed francolins in grote getale voor. Het is altijd zo grappig om ze te zien wegrennen en vooral de kleine francolins hadden nogal eens de gewoonte om over de weg voor de auto uit te rennen, niet echt de slimste oplossing om het grote gevaar te ontwijken.

Vervet monkeys

Een rennend knobbelzwijn steekt de staart gewoonlijk recht omhoog, maar in zo'n scherpe bocht gaat de antenne mee in de vaart.

Een Green of Redbilled Wood-Hoopoe (Groene Kakelaar), verwant aan de Hop. Hij was heel beweeglijk, draaide voortdurend om de takken zoals je ook spechten ziet doen en bemoeilijkte het maken van een behoorlijke foto. Dit is nog de beste, maar niet helemaal scherp.
Een stukje verderop: boomeekhoorns.
Tree squirrels, Francolins en Grey Go-away birds zijn de waarschuwers in de wildernis als er onraad dreigt. Francolins slaan bijvoorbeeld alarm voor slangen, de Grey Lourie dankt zijn naam zelfs aan zijn alarmroep die lijkt op: Go away, go away!!

Wat zei ik: prachtige bomen toch?!
Een gemoedelijk plaatje met Geelsnaveleenden, een weinig opvallende eendensoort met een overwegend bruin verenkleed.

Tegen twaalven waren we terug in het kamp, de potten stonden al te pruttelen op het vuur!
Vanmiddag zouden we naar het stroomgebied van de Khwai gaan voor een mokorotocht. Maar eerst lekker lunchen, een siësta en een warme douche. Dan weer verder.

Vaar met ons mee in de mokoro over de Khwai : http://renrbotswana.blogspot.fr/2015/07/mokorotocht-in-het-khwai-stroomgebied.html