Dinsdag 5 mei: Okavango Delta op water en op land

Burchell's Coucal / B. Spoorkoekoek.

Het was onze laatste ochtend in Gunn's Camp, maar omdat wij pas om kwart over elf opgehaald zouden worden en onze vier Duitse metgezellen rond het middaguur, was er nog voldoende gelegenheid voor een safari. Omdat de tijd beperkt was, gingen we met het motorbootje, niet met de mokoro.
We gingen terug naar Chief's Island, onder meer om te kijken wat er van de dode impala geworden was.
We vaarden iets verder door om aan een andere kant van het eiland aan wal te gaan.
Een familie Velvet monkeys koos het zekere voor het onzekere: de apen doken de bomen in en observeerden ons vanuit hun veilige, hoge positie.

Van de impala was niet veel meer over dan wat stukjes vacht, de botten van de poten en de kop. Dat was overigens wel een teken dat de python niet meer aan zijn feestdis was toegekomen, want die zou de antilope in z'n geheel verzwolgen hebben, van kop tot staart. Hyena's, gieren....? Wie zal het zeggen, maar niets blijft onbenut in deze natuur.

Verderop in het veld zagen we een groepje zebra's. We zijn hen voorzichtig gevolgd om iets dichterbij te komen, maar die vlieger ging niet op. Ze verdwenen in de bosjes en daar draaiden wij om.

Ook zonder spectaculaire wildontmoetingen is het genieten van de geurige planten en niet in het minst van de prachtige bomen, zoals de zg. schaduwbrengende parasolboom. En dan was er nog ineens die ene eenzame Gnoe.

We leerden dat dit het grote nest van een Hamerkop is.
Uitkijkje over de omgeving vanaf een kleine verhoging en een enorme termietenheuvel.

Bij de apen stapten we weer aan boord om nog wat verder te varen. Prachtige omgeving.

Een enkele buffel verstopte zich voor ons in de bosjes, drie koereigers op een rij bleven rustig staan.

Verderop weer een ijsvogel.

Een Lechwe, ganzen, een ralreiger en Jacana's; en toen legden we met enige moeite in het ondiepe water bij een eiland aan. Aan land komen vergde enige creativiteit. Met behulp van Titus en Gerhart kon de rest van ons gezelschap via de koelbox de voeten net droog houden. Lachen, goed gelukt!!

Modswai en Titus wilden graag hiernaar toe omdat zij bijna zeker wisten dat er giraffen en zebra's zouden zijn. En ze hadden helemaal gelijk.

We konden met een ruime boog door het open veld naderen en vanaf een flinke termietenheuvel met een beetje camouflage van wat struiken, de dieren een poosje observeren. Niet dat ze ons niet in de gaten hadden......!
Natte en droge gebieden, moerassen en bosranden wisselen elkaar overal in de Okavango voortdurend af. Rechts een soort droge savanne, het lager gelegen land links staat onder water, al zie je dat niet altijd als je erover heen kijkt. De giraffen gingen hier een slokje water halen.

Een lechwebok liet zijn rust niet verstoren door de nadering van de twee.

Het was een mooi slot van onze laatste Okavango safari. Tijd om terug te gaan naar het bootje en het kamp, waar men nog de moeite had genomen om voor ons tweeën wat lunchhapjes klaar te zetten, omdat we anders onze lunch zouden mislopen. Heel attent! Service!

Onze tassen hadden we al ingepakt, dus opgefrist en wel waren we er klaar voor, toen het vliegtuig ons kwam ophalen. Afscheid genomen van onze gastheren en -vrouwen, van onze Duitse vrienden en uitgezwaaid door Modswai en Titus, vlogen we om half twaalf op van de airstrip van Gunn's Camp.

Vlieg met ons mee over de Okavango Delta naar Khwai Airstrip > http://renrbotswana.blogspot.fr/2015/07/botswana-okavango-delta-van-gunns-camp.html