Avondsafari Savuti

Niet ver van ons kamp een giraf en een stukje verder kwam een waterbuck met jong uit het gras tevoorschijn om de weg over te steken. Mooi!

In datzelfde grasland stond een kudde impala's ineens in de alarmstand. De oorzaak van hun opmerkzaamheid bleken zwijnen te zijn, maar de leider vertrouwde het zeker nog niet helemaal en koos met enige spoed eveneens voor de andere kant van de weg. De dames volgden hem in allerijl.

Vlakbij het water waar we altijd overstaken liggen verschillende schedels van olifanten, het lijkt wel een kerkhof. Delen van skeletten willen zich nogal eens verplaatsen, omdat o.a. hyena's nog van de botten afbijten vanwege de kalk. Alles is nuttig in de wildernis en alles wordt hergebruikt.

Meer dan bij de Okavango delta en zelfs Moremi hebben we bij Savuti grote kuddes impala's, gnoes, buffels en zebra's gezien. Dat zal mede te danken zijn aan de permanente aanwezigheid van water in Savuti Channel. Kuddes olifanten hebben we niet waargenomen, maar wel regelmatig de bulls, alleen of met een paar bij elkaar. Wij vonden Savuti met zijn uitgestrekte savannen, bosranden en aan de einder altijd de lichte streep van het rif een prachtig gebied.

Red-billed Hornbill, op zoek naar mieren en andere insecten in het zand.

We kwamen op een iets hoger gelegen pad dat uitzicht gaf over een savanne met verspreide bosjes en bomen, aan de voet van het rif. Daar stak nog juist de kop en hals van een luipaard boven het maaiveld uit. Ze had haar oog laten vallen op een zestal impala's, die nog op ruime afstand waren. De antilopen voelden wel onraad, bewogen zich heel omzichtig, maar hadden nog geen idee van welke kant het gevaar zou kunnen komen. We hebben het teamwork van deze antilopen vaker gezien tijdens de gamedrives: ieder deel van de kudde neemt een deel voor zijn rekening om alle windrichtingen van de omgeving af te speuren.

De kat sloop dichterbij, telkens even stoppend bij wat bosjes om dan weer een stuk verder te gaan. Soms raakten we haar kwijt tussen de begroeiïng en waren de verrekijker en de geoefende ogen van Gabriël nodig om haar terug te vinden. Ze kwam allengs wel dichterbij, omdat wij meer ter hoogte van de impala's stonden.

We hebben dit schouwspel een half uur bekeken, maar tot een echte jacht leek het niet te komen. De impala's waren uitermate op hun hoede en toen het luipaard lang bleef zitten en het op een gapen zette, besloten wij om te draaien en bij Leopardhill te kijken of er wat te beleven viel bij de welpengrot.

Daar kregen we geen spijt van: er bleken twee welpen te zijn en die waren nu vrolijk aan het buiten spelen. De een daagde de ander uit, ze beten in elkaars staart, klommen in een boompje, bungelden over de takken en buitelden over elkaar heen; even rustpauze en weer opnieuw beginnen totdat ze allebei moe waren en zich weer voor de grot terugtrokken.

Het liep al tegen zessen en in het afnemende licht werd het fotograferen steeds lastiger, maar deze foto's zijn toch een redelijk geslaagde herinnering aan deze mooie belevenis. Wij hebben genoten! Hoe vaak maak je nu zoiets mee? Overigens dachten wij dat de welpen wel heel veilig zouden zijn in de grot, ook tijdens moeders afwezigheid, maar dat veilig is toch betrekkelijk: slangen zoals pythons weten heel goed waar ze hun lekkere hapjes kunnen halen. Het is zelfs waarschijnlijk dat er oorspronkelijk drie welpen zijn geweest. It's all in the game, zullen we maar zeggen.

We waren weer in het open veld, toen we daar een hyena zagen lopen, gemakkelijk te herkennen aan zijn karakteristieke bouw. Er stond een safari-auto aan de andere kant van het veld en daar richtte hij zijn aandacht op, maar al snel vond ie dat blijkbaar niet meer de moeite waard.

Mooi hoe die hals en kop precies op de poten passen.

"Waar één hyena is, zijn er gewoonlijk meer", zei Gabriël "bij het eerste signaal komen ze van alle kanten aan en groeperen zich". Zo ver kwam het niet, maar toen we verder reden zagen we nog een soortgenoot in de bosjes staan. Er waren er vast nog meer, maar wij spoedden ons naar het kamp in de ondergaande zon.

Morgen vertrekken we al weer uit Savuti, maar pas na een verrassende gamedrive: http://renrbotswana.blogspot.nl/2015/06/zaterdag-9-mei-afscheid-van-savuti.html