Van onze campsite reden we via het dorp naar de Khwai rivier. Over de rivier of een van de zijstromen ervan zouden we een mokorotocht van ongeveer 2 uur maken. Het tochtje ernaar toe was ook niet te versmaden. Onderweg zagen we onze eerste Waterbucks. Waterbuck is een antilopesoort die je gemakkelijk kunt herkennen aan de mooie cirkel die hun achterwerk siert. Drie jonge olifanten bulls liepen tussen het struikgewas te grazen. Je rijdt hier nooit zomaar aan iets voorbij en er was nog wel wat tijd om even te blijven kijken.
Eentje kwam onze kant oplopen en was best wel dichtbij, maar even later voegde hij zich weer bij zijn compagnons en stonden ze keurig in het gelid.
African Openbill Stork
Wij moesten door het water oversteken en Gabriël moest even goed kijken voor een doorwaadbare plek. Het was overigens de enige keer tijdens onze reis dat we door een waterloop moesten rijden. Het was hier werkelijk prachtig, een ogenschijnlijk bijna parkachtige omgeving. De velden van waterlelies, groene grassen en rietkragen dragen waarschijnlijk bij aan die indruk. Pure wildernis echter.
We werden voorgesteld aan onze gids: Rhino, die onze mokoro zou voortduwen en sturen (met de voeten) en ons ondertussen veel zou vertellen over alles wat deze natuur te bieden had. Hij stuurde door de rietkragen en al snel ontdekten we een rietkikkertje; ondanks zijn geringe omvang viel hij best op door zijn bijna fluoriscerende, wittige kleur.
Libellen in verschillende soorten, maar in al hun bedrijvigheid moeilijk te fotograferen, zelfs al probeerde onze gids de kano zo stil mogelijk te houden.
Maakt niet uit, we genoten. Wat een stilte! En wat prachtig: al die waterlelies!
Een jongere Fisheagle moest het veld ruimen voor een oudere die kwam aanvliegen. Zo werkt dat dus.
African Jacana - Lelieloper, doet zijn Nederlandse naam eer aan. Een wegvliegende Ralreiger (Squacco Heron).
Tussen de onder- en bovensnavel van de Openbill Stork blijft altijd wat ruimte open. Vandaar de naam: de Afrikaanse Gaper. Maar daardoor kan deze ooievaar wel als enige waterslakken openmaken. Wij hebben even stilgehouden om te kijken hoe dit exemplaar keer op keer met de snavel onder water ging om op de tast op zoek te gaan naar slakken. Af en toe alle water even lekker afschudden, ziet er ook mooi uit. Dat is het aardige van deze boottochten, vanaf het water zie je weer heel andere dingen en dieren dan vanuit de hogere auto. Vanuit dit lage standpunt staat het riet dan wel weer wat in de weg, maar dat behoort nu eenmaal tot de leefomgeving van de Afrikaanse ooievaar en we kwamen zo wel mooi dichtbij.
Rhino trok met enige moeite een waterlelie voor ons los om de wortels te laten zien. Mensen eten de wortel van de waterlelies en ook olifanten waarderen de blanke wortelknol. Dat geldt ook voor de Jacana's maar die laatsten kunnen de planten zelf niet losmaken, dus die profiteren dan weer van het werk van de olifanten. Het is de witte dagwaterlelie die bij het ondergaan van de zon de bloemen sluit. Als de bloemen ouder worden kleuren ze naar lichtpaars.
Eten en gegeten worden. Dit nijlpaard was een paar maanden geleden de klos. We zagen de schedel en wat verspreide botten, kaalgevreten. Rhino wees ons op de vlijmscherpe voorste snijtanden; nu is goed te zien wat een scherpe hoeken deze hebben.
Iets verderop meerde hij onze kano aan de oever om even aan land de benen te strekken. We hadden een stukje terug olifanten aan de bosrand zien lopen, hier lagen grote olifantenhopen en we hoorden en zagen ook beweging in het bos. Rhino vertelde een en ander over de termieten, een soort die onder de grond leeft. Hier was het nest bedolven onder de olifantendrollen en de termieten waren hard aan het werk om hun de eieren en jongen eronderuit te halen en te verhuizen.
Blad van de Kalahari Appleleaf tree. Mensen en ook olifanten eten deze bladeren graag vanwege de appelsmaak. Onder de kenmerkende hartvormige bladcombi van de Mopane tree.
Een Pied Kingfisher zat op z'n dooie gemak in de avondzon zijn veren op te doffen. Even alles opschudden en dan ontspannen.
Nog één keer een African Openbill, omdat zijn borstveren bijna als kroeshaar opglimmen en omdat hij er zo mooi van top tot teen op staat.
Twee keer dezelfde Bijeneter, maar van verschillende kanten gefotografeerd met een verschillend effect van de avondzon. Het is de kleinste bijeneter in zuidelijk Afrika: Little Bee-eater oftwel Dwergbijeneter. Groene rug en staart, oranje borst en gele keel met zwarte randjes en een blauwe oogstreep. De zwarte keelstreep ontbreekt bij juveniles. We hadden deze kleine bijeneter al op verschillende plaatsen gezien, maar nooit goed op de foto gekregen. Nu konden we met de kano vrij dicht naderen. Prachtig vogeltje!
Een Jacana in de avondzon en de krul van een waterlelieblad, weerspiegeld in het rimpelloze water.
Rhino had echt de tijd voor ons genomen en het was al over half zes voor we terug waren. Gabriël stond ons al op te wachten en moest flink doorrijden, nadat we onze gids in het dorp hadden afgezet, om op tijd in het kamp terug te zijn.
In het dorp dreven flarden rook van de kookvuren tussen de huizen en de zon kleurde alles oranje, rood en paars voordat hij als een rode bal achter de bomen onderging.
Twee minuten voor half zeven waren we binnen, strakke timing,
het betere werk van onze chauffeur!
Het enige licht in het kamp komt van de keukenlamp, het vuur en twee lantaarns op de eettafel. Verder is het echt aardedonker en moest er bij het koken bijgelicht worden met zaklantaarns. Het meeste licht komt hier van de flits! Later, wanneer de maan en de sterren helder aan de hemel stonden, was het eigenlijk minder donker. 's Nachts konden we gemakkelijk de weg naar onze wc vinden en gebruikte ik de zaklantaarn alleen om te checken of er niet allerlei enge beesten de buurt onveilig maakten. Die heb ik nooit gezien trouwens en dat vond ik wel zo geruststellend. Wat niet wil zeggen dat ze er ook niet waren, natuurlijk....... Een hoofdlampje, zo'n soort mijnwerkerslampje is erg handig bij alles wat je in het donker moet doen, omdat je dan je handen vrij hebt.
Morgenochtend met een prachtige gamedrive helaas afscheid van Moremi: http://renrbotswana.blogspot.fr/2015/07/donderdag-7-mei-afscheid-van-moremi.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten