R&R.Botswana: Zondag 10 mei: Chobe ochtendsafari, dl 2

De zon stond nog laag aan de hemel toen we deze ochtend om half 8 bij de rivier kwamen. Het land aan Botswaanse zijde glooit iets omhoog. De weg voert iets hoger gelegen tegen de zandheuvels boven de rivier langs. Links van ons het hogere land, waar hier en daar goed zichtbaar was hoe het hoge water de oevers kan afkalven, rechts de rivier, hier en daar wat poelen resterend uit de hoogwaterperiode en daarachter de laag gelegen grasvlakten van de Caprivistrip.

Boven Slender Mongoose. Deze mangoesten zijn met name herkenbaar aan de zwarte punt van hun staart; ze hebben een lang slank lijf en een lange staart. Deze soort leeft solitair.
Onder: Banded Mongoose. Deze leven in grote groepen en danken hun naam (in het Nederlands Zebramangoesten) aan de donkere dwarsstrepen over hun lijf.

We maakten een omweg naar een deel van de rivier waar de savannes, deels begroeid met verspreide bomen en struiken, maar merendeels alleen gras, zich uitstrekten zover het oog kon zien. Wat is het hier toch prachtig! En wat een stilte, we kwamen niemand tegen!

Weer terug naar het eerdere gebied. Hier en daar een krokodil, grote kudden impala's en aan de overzijde van de rivier enorme kudden buffels.

Dat is het beeld dat bij het geluid hoort, waarop wij 's avonds en 's nachts vaak getrakteerd werden.
De impalabok had het maar druk met zijn kudde.

Boomstompen dienen vaak als schuurpaal voor de olifanten. Helemaal glad worden ze daarvan.

Impala's die gedronken hadden verdwenen door een opening tussen de bosjes, anderen kwamen weer aan. Het is hier een komen en gaan.

Bij een grote stoere Baobab hielden we enige tijd koffiepauze, terwijl we ondertussen de karmijnrode Bijeneters boven het water volgden, wat vlinders en andere vogels. Een uiltje vloog weg uit de boom bij het water. En wij genoten van dit fantastische land!

Van hier reden we naar boven om via het binnenland terug te keren naar ons kamp. Toen we een grote zwerm gieren in de lucht zagen cirkelen, bogen we af om poolshoogte te nemen.

Daarbij troffen we niet alleen deze Maraboe en Witruggieren aan, maar verderop ook een familie olifanten die schaduw had gevonden onder een boom. Kort daarop trokken ze weg, richting rivier.

Vermoedelijk was dit de prooi waar de gieren op af waren gekomen. Er hingen nog wat botten van impala-ledematen in de boom, maar van het luipaard was geen spoor meer te bekennen. Helaas!

Wel kwamen we bij onze zoektocht nog twee olifantenbulls tegen, die het voorzien hadden op de waterkuil waar een eenzame buffel zich stond te verfrissen. Aanvankelijk kozen de olifanten toch maar een plekje verderop aan het water. Niet zonder het nodige imponeergedrag evenwel en tenslotte hield de buffel het voor gezien.

Bij zo'n veroverd modderkuiltje is de wasbeurt natuurlijk veel lekkerder!

Wij draaiden hier om teneinde nu toch echt terug te gaan naar het kamp. Maar als onderweg een kudde olifanten uit de bosjes komt wandelen en je pad kruist, blijf je natuurlijk staan. Aan rivierzijde stond al een familie (misschien die van daarstraks) onder de boom. Moeders blies zand over haar lijf, de kleine volgde haar voorbeeld. Van de andere kant kwamen steeds meer olifanten. Een mooie "breeding herd". We zijn hier tenslotte niet voor niets in Chobe!

Terwijl wij toekeken en er steeds weer nieuwe olifanten arriveerden, kroop de kleine veilig tussen de twee grote dieren en begon te drinken.

Deze andere kleine vond onze auto nog maar een eng object en volgde eerst aarzelend en toen met wapperende oren en gezwinde spoed de andere leden van de kudde.