Bushways had het voor elkaar gekregen dat ons kamp vrij ver naar het oosten gelegen was, dus niet zo heel ver van Kasane. Vandaar zouden we het laatste onderdeel van onze kampeersafari gaan beleven: een boottocht op Chobe river. Het was ongeveer een uurtje rijden. Daardoor konden we op de normale tijd opstaan en even ontbijten. Gabriël zou ons ernaar toe rijden en ons opwachten voordat we van hem afscheid zouden nemen. Helaas was toen wel het moment gekomen om afscheid te nemen van de andere drie Bushwaymannen, die zulk prettig gezelschap waren geweest de afgelopen dagen en die zo goed voor ons hadden gezorgd! Mede dankzij hen hebben we een geweldige kampeerweek gehad, die ook vlekkeloos is verlopen. Dank aan Gabriël, Kapapa en OT!
Het was nog fris in de vroege ochtend en onderweg naar de hoofdweg kwamen we in het park verschillende safariauto's vol kleumende en kille passagiers tegen. Dit zijn gasten uit de diverse lodges die buiten het park liggen en eerst een uur of nog langer moeten rijden om in de bush te komen. Later dus ook weer terug. En dat 's morgens en 's avonds! We beseften eens temeer hoe fijn wij het hadden gehad op onze kampeervakantie middenin de wildernis. We hadden dan wel niet veel dierlijke bezoekers in ons kamp gehad, maar we hoefden er maar uit te rijden om het wild rondom ons te vinden.
Kasane bood een vriendelijke en verzorgde aanblik toen we er doorheen reden. Voor toeristen is er veel accommodatie in de vorm van talrijke lodges in verschillende soorten en maten. Vele zijn mooi gelegen op de hoge oever aan de rivier.
Gabriël droeg ons over aan "Captain", onze gastheer op het water en zwaaide ons uit. Onze boot had meer weg van een varend platvorm, zodat we laag op het water zaten en van alles wat de rivier ons bood ten volle konden genieten. Des te meer omdat we opnieuw de enige gasten waren, zodat we naar believen konden rondlopen en zitten.
Little Bee-eaters.
Purple Swamphen - Purperkoet. Rode snavel, rode poten - evenals de Jacana vaak in waterlelievelden te vinden, vertelde onze gids
Zo kort als het staartje is, dit nijlpaard kon er goed mee rondzwiepen en de Pied Kingfisher kwam midden in de strontspray terecht.
Wat is het hier mooi! Maar laat je niet misleiden door de schoonheid en de rust van dit landschap: het gevaar ligt overal op de loer.
Onze schipper voer schuin terug naar de hoge oever. We hadden inmiddels Kasane en alle lodges achter ons gelaten en hier kwam het wild naar de rivier om te drinken. Koedoes, enkele impala's en waterbucks zagen we.
Een nieuwe soort bijeneter, de White-fronted Bee-eater, konden we aan onze fotocollectie toevoegen.
Witkapbijeneters zijn algemeen voorkomende bijeneters in het bushveld, vooral in de buurt van water. Ze broeden in kolonies in zandbanken en hier waren ze druk in de weer bij hun holen in termietenheuvels. Deze holen maken ze zelf met hun snavels. Ze roesten in de bomen. Prachtige, kleurige vogels waar we niet snel genoeg van kregen.
Een Fisheagle paar werkte aan een nest, hoog in een boom aan de rivieroever. Er was geen wind, het wateroppervlak was nagenoeg rimpelloos. De rivier splitste zich hier om een groot eiland in een linker- en rechterarm. Chobe river vormt de grens tussen Botswana en Namibië en er is in het verleden onenigheid geweest tot welk van beide landen dit eiland behoorde. In 1999 kwam dit geschil voor het Internationaal Gerechtshof, dat Botswana in het gelijk heeft gesteld. De noordtak van de rivier behoort wel tot Namibië. Daarmee is dit conflict op vreedzame wijze tot een goed einde gebracht. Het is niet bewoond, maar fier wappert de Botswaanse vlag midden op het Sedudu-eiland!
Het eiland en regelmatig ook grote delen van de Caprivistrook komen bij overstromingen onder water te staan. Doordat de oevers aan Botswaanse zijde veel hoger liggen, ondervindt men aan deze kant veel minder hinder van het hoge water.
Aan het eind van het eiland bereikten we een bocht in de rivier. Daar stonden een buffel en twee olifanten. Onze captain hield halt en wees ons op beweging in het bos: er kwamen meer olifanten aan.
We moesten een poosje geduld hebben, want de dieren wilden het water wel in, maar moesten eerst enige koudevrees overwinnen en acclimatiseren voordat ze erin doken. Wij dreven rustig op de stilte van de rivier.
Geniet met ons mee van de olifanten in het water: http://renrbotswana.blogspot.nl/2015/06/olifantenfeestje-in-de-chobe-rivier.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten