Na onze wandelsafari - op zoek naar signalen dat er stropers actief waren - wilde Charles ons nog een stuk van het park laten zien en de Zambezi rivier.
Een beetje passen en meten, maar het ging goed over de BRUG!
Baobab bomen kunnen heel oud worden en er staan hier heel veel, vooral oude, Baobabs. De meeste bomen waren nu, bij aanvang van de winter, al kaal of hard op weg hun blad te verliezen. De stammen zijn soms ware kunstwerken, maar worden toch ook praktisch benut. In holten vinden dieren hun schuil- of woonplaats. De vruchten worden gegeten, niet alleen door apen, maar ook door mensen.
Een koedoe aarzelde of hij voor de auto zou oversteken. Verderop aan de andere kant van de weg graasden nog meer koedoes tussen de Mopanebomen.
Wij hebben steeds voor deze middag een helicoptervlucht boven de rivier en watervallen overwogen.Met Charles hadden we inmiddels de Zambezi bereikt. Hier werden we geconfronteerd met een helicopter die ontoelaatbaar - illegaal - veel te laag vloog en de dieren zichtbaar verstoorde.
Weversnesten in een boom en een bekende van de Chobe-oevers: de White-fronted Bee-eater.
We hebben genoten van de beelden die de Zambezi opleverde, het was een prachtige rit langs de oevers van deze fantastische rivier. En toen we de olifanten ontmoetten, werd het alleen nog maar mooier!
De ene na de andere olifant kwam uit de bosjes tevoorschijn op weg naar de rivier.
We hebben even rustig toegekeken en reden weer een stuk verder.
En toen opnieuw een olifantenfamilie die zich bij de rivier verzamelde.
Er was een heel kleintje bij, nauwelijks zichtbaar op dit ene moment na, omdat hij bijna onder de grote dieren verdween. De grote dieren scharen zich om de jonge om deze te beschermen.
En met Charles vragen wij ons af wat mensen bezielt om deze en andere prachtige dieren op vaak gruwelijke wijze af te maken?!
Een waterbuck en onder: zoek de giraffen!! Deze safari diende niet als fotosafari en dit zijn geen fraaie foto's. Waar het om gaat is dat in dit park een verscheidenheid aan wild is, die meer toeristen zou kunnen trekken en zodoende geld zou kunnen opleveren voor de plaatselijke economie of voor het beheer en onderhoud van deze nationale parken. Zo doet Charles niet alleen de anti poaching safaris voor VFAPU, maar hij is ook zelfstandig werkzaam als gids bij "normale" wildsafari's. Het lijkt mij dat je ook daarvoor bij hem in prima handen bent. Hij is een vriendelijke man die met hart en nieren verknocht is aan deze streek en heel veel kennis heeft van deze parken en alles wat er groeit en leeft. En daarover geanimeerd en gedreven kan vertellen.
Vlak voor de uitgang hield een Bushbuck - dat is een kleinere antilopensoort - de pas in tussen de struiken toen onze auto passeerde. Mooie dieren zijn dat ook. Tevens het toetje van deze tocht, want we hadden het eindpunt bereikt. Bye Charles, thank you, en heel veel succes met VFAPU!
Wij hebben tot deze middag overwogen om een helicoptervlucht boven de rivier en de watervallen te nemen. Wat ons steeds weerhield was het aspect van milieuvervuiling en lawaai in dit natuurgebied, ook de prijs voor een kwartiertje vliegen (langer duurt het niet) en het feit dat je van bovenaf even toekijkt. Wel spectaculair, dat dan wel. Maar wij zijn meer mensen die bijvoorbeeld liever een canyon ingaan, dan er overheen uitkijken; ik geef de voorkeur aan inzoomen boven breedbeeld. Dus wilden we die helicopterview wel? Na de beleving van de Zambezi met Charleszojuist en van de watervallen gisteren, hadden we eigenlijk geen behoefte meer aan een helicoptervlucht en hebben we de middag heerlijk relaxed in het Elephant Walk Shopping Center doorgebracht.
Morgen is er nog tijd voor de brug over de Zambezi voor we naar huis gaan. De laatste episode:
http://renrbotswana.blogspot.nl/2015/05/victoria-falls-de-brug-over-de-zambezi.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten