Omdat we pas om half elf van het hotel naar het vliegveld zouden vertrekken, hadden we nog voldoende tijd om een kijkje te nemen op de oude brug die de verbinding over de Zambezi is tussen Zimbabwe en Zambia. De Zambezi rivier vormt de grens tussen beide landen. Via het voetpad dat naar de watervallen leidt, en dan een stukje over de weg kun je naar de douane lopen. We moesten daar een gratis brugpas aanvragen. Het is niet meer dan een gestempeld papiertje dat je na terugkomst weer moet inleveren bij de douanepost. Strikt genomen loop je halverwege de brug Zambia in, maar de jongens van de bungee jump, met wie we een poosje leuk hebben staan praten, verzekerden ons dat dit niemandsland was en dat je zo ook probleemloos naar de Zambiaanse kant van de watervallen kon lopen. Gezien ons reisschema hebben we ons daar niet meer aan gewaagd en ons beperkt tot een kijkje vanaf de brug. Voor het daadwerkelijk inreizen in Zambia is meer voorbereiding nodig, o.a. in verband met Gele Koorts certificaten als er via Zuid-Afrika gereisd moet worden.
Het schijnt ook de moeite waard te zijn om aan een rondleiding over de brug deel te nemen, maar dat zat er voor ons nu niet meer in. Meer informatie over de brug en excursie is te vinden op de website:
De weg naar de brug, langs de spoorbaan. De weg is nat van de nevel van de watervallen. Hier kwamen we de inmiddels vertrouwde zwaarbelaste fietsen ook tegen. Ze gaan blijkbaar de grens over. Naar het hoe, wat en waarom hebben we niet meer geïnformeerd eigenlijk - jammer, maar teveel afleiding.
De jongens op de brug probeerden ons gekscherend tot een bungee jump te verleiden. Ik zag het al voor me...... Dus niet!!! We hebben nog wel een poos leuk met hen staan praten, want er was niets te doen. Op dit vroege ochtenduur was er nog haast geen toerist te bekennen.
Ook op de brug hielden we het niet echt droog! Aan de kant van de watervallen bulderden en rookten de watervallen - nagenoeg onzichtbaar door de wolken damp - er onverminderd op los.
Vandaar kolkte het water zich met volle kracht een weg tussen de hoge wanden door, de rotsen slijpend en uithollend aan een kant, puin dumpend aan de andere kant.
Aan Zambiaanse kant zagen we mensen door de regen over een brug lopen.....
Het werd tijd om te gaan. Terug door de slagbomen, die blijkbaar de grens moeten kunnen sluiten....
.... langs de vrachtwagens, het groeiende aantal stalletjes met etenswaren, zoutjes, drankjes, ijsjes en...
...waar eten is, zijn bavianen.
Terug in ons hotel. Kopje koffie. Laatste spulletjes inpakken. Afrekenen. En dan is het over....
Back home. Nu al met weemoed, maar ook helemaal goed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten